Πότε έγινε η πραγματική Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού;

O υπολογισμός για τις ημερομηνίες, σύμφωνα με τα ιερά κείμενα αναφέρουν πως ο Χριστός σταυρώθηκε όταν ηγεμόνας της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος, επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Τιβερίου (14-37 μ.X.).

Ο Ηρώδης, με την επωνυμία Mέγας, βασίλεψε από το 38 ως το 4 π.X.

Mετά τον θάνατό του, ο Αύγουστος χώρισε το ιουδαϊκό βασίλειο σε τρία υποβασίλεια, που τα μοίρασε στους τρεις γιους τού Ηρώδη. Το πρώτο, που περιελάμβανε την Ιουδαία, τη Σαμάρεια και την Iδουμαία, δόθηκε στον Αρχέλαο (Mατθ. B΄, 22), ενώ ο Ηρώδης Aντίπας και ο Φίλιππος πήραν αντίστοιχα τη Γαλιλαία και τη βορειοανατολική ζώνη. O Ηρώδης Aντίπας, άλλοτε ως Τετράρχης και άλλοτε ως βασιλιάς της Γαλιλαίας και της Περαίας, βασίλεψε ως το 37 μ.X. Είναι αυτός ο Ηρώδης που διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Bαπτιστή, ανέκρινε τον Iησού Xριστό και στη συνέχεια τον έστειλε πίσω στον Πόντιο Πιλάτο.

Γνωρίζουμε ακόμα ότι ο Πόντιος Πιλάτος, ο ανθύπατος του Τιβερίου, ήταν ο πέμπτος επίτροπος από την αρχή της ρωμαϊκής κατοχής στην Ιουδαία και ότι παρέμεινε εκεί κατά τη δεκαετία 26 έως 35 μ.X., γεγονός που επιβεβαιώνεται από μια επιτύμβια πλάκα που βρέθηκε στην Kαισάρεια το1961.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπολογίσουμε τις ημερομηνίες που γιορτάστηκε το εβραϊκό Πάσχα γι’ αυτήν ακριβώς τη δεκαετία σύμφωνα με τη χριστιανική χρονολόγηση. Ο μήνας Nισάν στον οποίον εορτάζεται το εβραϊκό Πάσχα αρχίζει με τη νέα Σελήνη στο εβραϊκό ημερολόγιο και το Πάσχα γιορταζόταν τη 14η Nισάν, που βέβαια συνέπιπτε με την πανσέληνο αυτού του μήνα.

Oι υπολογισμοί είναι οι εξής: 

26 μ.X. 20 Απριλίου, Σάββατο27 μ.X. 10 Απριλίου, Πέμπτη

28 μ.X. 30 Mαρτίου, Τρίτη

29 μ.X. 17 Απριλίου, Kυριακή

30 μ.X. 8 Απριλίου, Σάββατο

31 μ.X. 27 Mαρτίου, Τρίτη

32 μ.X. 15 Απριλίου, Tρίτη

33 μ.X. 4 Απριλίου, Σάββατο

34 μ.X. 23 Mαρτίου, Τρίτη

35 μ.X. 12 Απριλίου, Τρίτη

Το έτος της Σταύρωσης του Σωτήρος Χριστού το εβραϊκό Πάσχα έπεσε ημέρα Σάββατο. Αυτό συνέβη μόνο στα έτη 26 μ.X., 30 μ.X. και 33 μ.X.

Οι πιθανές ημερομηνίες Σταύρωσης και Ανάστασης του Kυρίου

Αν δεχτούμε την άποψη κάποιων αστρονόμων και μερίδας των ιστορικών ότι ο Χριστός γεννήθηκε το 7 π.X. και ότι έζησε 33 έτη κατά τα Ευαγγέλια, τότε πιθανώς η Σταύρωσή του έγινε το 26 μ.X.

Εάν, όμως, θεωρήσουμε ότι ο Xριστός γεννήθηκε γύρω στο 4 π.X., τότε πιθανώς η Σταύρωσή του έγινε γύρω στο 30 μ.X.

Τέλος, εάν δεχτούμε ότι ο Xριστός βαπτίστηκε σε ηλικία 30 ετών και ήταν τριετής ο δημόσιος βίος του, τότε πιθανώς η Σταύρωση του Xριστού να έγινε το 33 μ.X.

Ένα επιπλέον στοιχείο που έχουμε από τα Ευαγγέλια είναι οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή της Σταύρωσης του Ιησού στην Ιερουσαλήμ.

Έτσι, ξέρουμε ότι ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού τού Αρχιερέα Καϊάφα και ζεσταινόταν στη φωτιά, γεγονός που σημαίνει ότι έκανε κρύο τα βράδια στην Ιερουσαλήμ κατά τον χρόνο της Σταύρωσης του Κυρίου.

Ήταν, λοιπόν, μάλλον μια πρώιμη ανοιξιάτικη βραδιά με σχετικό κρύο και υγρασία, που εξαρτάται τόσο από το ύψος της τοποθεσίας της Ιερουσαλήμ (740 μ. πάνω από τη θάλασσα) όσο και από μία πιθανή πτώση της θερμοκρασίας, όχι όμως αρκετά χαμηλή ώστε να μπουν μέσα στο σπίτι για να προφυλαχτούν, αλλά να παραμένουν στην ύπαιθρο γύρω από τη ζεστασιά μιας μικρής φωτιάς.

Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, η Ανάσταση του Χριστού έγινε την πρώτη ή μία του Σαββάτου, τη μετέπειτα Κυριακή των Χριστιανών.

Τελικά, τα πιθανά συμπεράσματά μας για τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, μετατρέποντας τις ημερομηνίες του ιουδαϊκού ημερολογίου σε αντίστοιχες ημερομηνίες Γρηγοριανού ημερολογίου, είναι οι  παρακάτω.

Πάσχα Εβραίων-Ανάσταση

26 μ.X. Παρασκευή 19 Απριλίου- Σάββατο 20 Απρ. - Kυριακή 21 Απριλίου

30 μ.X. Παρασκευή 7 Απριλίου- Σάββατο 8 Απριλίου – Kυριακή 9 Απριλίου

33 μ.X Παρασκευή 3 Απριλίου- Σάββατο 4 Aπριλίου – Kυριακή 5 Απριλίου

Μυστικός Δείπνος: Θρύλοι κι αλήθειες

Ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους μαθητές του, αποτελεί ένα από τα πιο ιερά σύμβολα του Χριστιανισμού, αλλά ταυτόχρονα κι έναν "σταθμό" εκατνταετών συγκρούσεων ανάμεσα σε ιστορικούς, θρησκειολόγους, μελετητές και απλούς... λάτρεις των συνομωσιών και του αποκρυφισμού. Θρύλοι και αλήθειες αιώνων συγκρούονται γύρω από το Μυστικό Δείπνιο, που έχει δώσει τροφή σε δεκάδες θεωρίες, ερμηνείες και σενάρια - σενάρια, που έχουν ως κεντρικά πρόσωπα τον Ιησού και τη Μαρία τη Μαγδαληνή.

Σύμφωνα με την επίσημη Εκκλησιαστική εκδοχή, ο Ιησούς είχε ένα τελευταίο δείπνο με τους μαθητές Του στην Ιερουσαλήμ πριν από την Σταύρωση. Κατά τη διάρκεια του Δείπνου, ο Ιησούς προέβλεψε την προδοσία από έναν από τους μαθητές Του (τον Ιούδα Ισκαριώτη), αλλά και το ότι ο Απόστολος Πέτρος θα τον απαρνηθεί τρεις φορές.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι δίπλα από τον Ιησού δεν κάθεται ο Ιωάννης, αλλά η Μαρία Μαγδαληνή

Κατά τη διάρκεια του Δείπνου, ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών του και στη συνέχεια τους εξήγησε ότι  ο θάνατός του ήταν απαραίτητος επειδή θα καθιέρωνε μια νέα σχέση ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Οταν οι μαθητές Του τον ρώτησαν πως θα πεθάνει, ο Ιησούς είπε: «Ενας από εσάς θα με προδώσει». Ο Ιωάννης τότε τον ρώτησε: «Ποιος, είναι, Κύριε, αυτός που θα σε προδώσει;» και ο Ιησούς απάντησε: «Είναι αυτός που θα του δώσω το ψωμί». Μόλις το έδωσε στον Ιούδα, του είπε: «Ο,τι είναι να κάνεις, κάντο γρήγορα».

Παράλληλα σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιησούς πήρε το ψωμί και το κρασί από το τραπέζι, προσευχήθηκε και σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα αποχαιρετισμού το μοίρασε στους αποστόλους του. Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού έχει καθιερωθεί η θρησκευτική τελετή της Θείας Κοινωνίας.

Λίγες μόλις ώρες αργότερα, ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν οι Ρωμαίοι στρατιώτες.

Οι θεωρίες συνωμοσίας για τον Μυστικό Δείπνο

Ο Μυστικός Δείπνος ωστόσο, έχει πυροδοτήσει αρκετές θεωρίες συνωμοσίες, οι οποίες πηγάζουν κυρίως από την ομώνυμη τοιχογραφία του 15ου αιώνα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Είναι η περίφημη τοιχογραφία που βρίσκεται στο Μιλάνο στη Σάντα Μαρία ντέλλε Γκράτσιε, για την οποία αρκετοί υποστηρίζουν ότι είναι γεμάτη κρυφούς συμβολισμούς.

Κάθεται η Μαρία Μαγδαληνή δίπλα από τον Ιησού;

Στην τοιχογραφία του Ντα Βίντσι πάνω από την φιγούρα του Βαρθολομαίου φαίνεται ένα σκιαγράφημα δισκοπότηρου

Μια από τις πιο διαδεδομένες θεωρίες που έχουν προκαλέσει θύελες στην ιστορία του Χριστιανισμού, είναι το εάν ο Ιησούς διατηρούσε ερωτική σχέση με την Μαρία Μαγδαληνή. Ενα από τα κομμάτια που συνθέτουν αυτή την θεωρία, είναι η πιθανολογούμενη παρουσία της Μαρίας Μαγδαληνής στον Μυστικό Δείπνο. Συγκεκριμένα, η τοιχογραφία του ντα Βίντσι αναπαριστά την στιγμή που ο Ιησούς ανακοινώνει στους μαθητές Του ότι κάποιος από αυτούς θα Τον προδώσει, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η τοιχογραφία αναπαριστά την στιγμή της Θείας Ευχαριστίας. Στα δεξιά του Ιησού, κάθεται ο Ιωάννης στον οποίο μιλάει ο Πέτρος. 

Ωστόσο το εάν αυτό το πρόσωπο είναι ο Ιωάννης αποτελεί πεδίο αμφισβήτησης, με αρκετούς να υποστηρίζουν ότι δίπλα στον Ιησού δεν κάθεται ο Απόστολος Ιωάννης, αλλά η Μαρία Μαγδαληνή. Την θεωρία αυτή πυροδότησε η απεικόνιση του προσώπου που κάθεται δίπλα στον Ιησού, καθώς δεν έχει τα ανδρικά χαρακτηριστικά τα οποία είναι εμφανή στους υπόλοιπους μαθητές Του.

Αξίζει να σημειώσουμε, πως η πιο αμφιλεγόμενη και επίμαχη θεωρία, υποστηρίζει ότι ο Ιησούς διατηρούσε ερωτική σχέση με την Μαρία Μαγδαληνή και μετά την Ανάσταση, η Μαρία Μαγδαληνή πήγε στη Γαλλία μαζί με τον καρπό της σχέσης τους.

Είναι η θεωρία που κυριολεκτικά "απογειώθηκε" παγκοσμίως μετά και την κυκλοφορία του πολύκροτου μπεστ - σέλλερ του Ντάν Μπράουν "Κώδικας ντα Βίντσι".

Η Εκκλησία ωστόσο, αρνείται κατηγορηματικά ότι η εν λόγω εκδοχή έχει οποιαδήπτοτε σχέση με την πραγματικότητα.

«Θα μπορούσε να είχε επιλεγεί για να παίξει το ρόλο του προδότη;» αναρωτιούνται για τον Ιούδα ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ

Το Αγιο Δισκοπότηρο πάνω από τον Βαρθολομαίο

Αλλη μια αμφιλεγόμενη θεωρία αφορά το θρυλικό Αγιο Δισκοπότηρο. Σύμφωνα με τον μύθο, το Αγιο Δισκοπότηρο ήταν το σκεύος που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού στον Δείπνο και δόθηκε στον Ιωσήφ της Αριμαθαίας. Εκεί συγκεντρώθηκε κατά τον ίδιο μύθο το αίμα και ο ιδρώτας του Ιησού, την ώρα που τον κατέβαζε ο Ιωσήφ από τον Σταυρό.Στην τοιχογραφία του Ντα Βίντσι σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες, εάν κοιτάξει κανείς πάνω από την φιγούρα του Βαρθολομαίου φαίνεται ένα σκιαγράφημα δισκοπότηρου στον τοίχου. Αυτό το σκιαγράφημα, είχε ως αποτέλεσμα να αναπτυχθεί η θεωρία ότι ο Ντα Βίντσι ήθελε να περάσει έναν κρυφό συμβολισμό για το Αγιο Δισκοπότηρο.

Ερευνα του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ: Οι συμβολισμοί από τις λεπτομέρειες του Δείπνου

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ που δημοσιεύθηκε στο Science Daily, υπάρχουν αρκετά αναπάντητα ερωτήματα στην τοιχογραφία του Ντα Βίντσι: «Γιατί διάλεξε αυτά τα φαγητά τα οποία δεν ταιριάζουν με τις περιγραφές των Ευαγγελιστών; Γιατί διάλεξε ψωμί, ψάρια, αλάτι κίτρα και κρασί; Γιατί η αλατιέρα είναι πεσμένη μπροστά από τον Ιούδα; Γιατί το ψωμί είναι φουσκωμένο;», διερωτώνται οι ερευνητές Olivier Bauer, Nancy Labonté, Jonas Saint-Martin και Sébastien Fillion, από τη Σχολή Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ

Οι τέσσερις ερευνητές δεν αποδέχονται τις παρατραβηγμένες υποθέσεις του Νταν Μπράουν στο βιβλίο του, Κώδικας Ντα Βίντσι, αλλά συμφωνούν ότι ο καλλιτέχνης συμπεριέλαβε σύμβολα και σχόλια στην αναπαράστασή του. Προσπάθησε επίτηδες να μπερδέψει και να εξαπατήσει τον παρατηρητή με τα αντιφατικά του σύμβολα και τις διπλές έννοιες, υποστηρίζουν.

«Για παράδειγμα, η πεσμένη αλατιέρα είναι παραδοσιακά σημάδι κακοτυχίας. Οι ερευνητές αναρωτιούνται εάν αντί να υποδηλώνει την προδοσία του Ιούδα, η αλατιέρα μπορεί να υπαινίσσεται την αποκατάστασή του. Θα μπορούσε να είχε επιλεγεί για να παίξει το ρόλο του προδότη. Και γιατί είναι ο μοναδικός που έχει μπροστά του άδειο πιάτο; Θα μπορούσε να σημαίνει πως είναι κακόβουλος ή πως είναι ο μόνος που δεν εξαπατήθηκε; Και τα ψάρια όμως υπήρξαν θέμα πολλών μελετών. Αποτελούν ξεκάθαρα μία υπενθύμιση ότι ο Ιησούς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Θάλασσα της Γαλιλαίας και πως επέλεξε τους Αποστόλους μεταξύ των ντόπιων ψαράδων. Εντούτοις, δεν είναι ξεκάθαρο εάν τα ψάρια είναι ρέγκες ή χέλια», αναφέρουν οι τέσσερις ερευνητές

Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά το Πάσχα

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη,προχριστιανικό συμβόλο της ζωής, ενισχυμένο με τον συμβολισμό του κόκκινου χρώματος από το αίμα της θυσίας του Χριστού και  αποτελεί για το Πάσχα απαραίτητο σύμβολο.Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού , αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω απο το έθιμο των "κόκκινων αυγών" 

Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή 

Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα 

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα»!

Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού.
Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό.
Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.

Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη.
Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας.
Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι.

Τα κόκκινα σαν αίμα αυγά, για να τιμήσουν το αίμα του Ιησού Χριστού, ανταλλάσσονται στην Ελλάδα.Μόνο όσοι πενθούν από πρόσφατο θάνατο οικείου προσώπου δεν βάφουν αβγά για το Πάσχα. Αλλά και σε αυτούς θα φέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι βαμμένα αβγά και από αυτά θα αφήσουν και στον τάφο του αγαπημένου τους νεκρού.

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. 

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το «τσουγκρίζουμε».

Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.

Επίσης το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο και συμβολίζει πάλι την Ανάσταση.Όπως το κλωσσόπουλο σπάει το κέλυφος του αυγού και βγαίνει στο φως της ζωής, έτσι -αυτός ήταν ο συμβολισμός- κομματιάζονται του θανάτου τα δεσμά και από του τάφου τα βάθη ξανάρχεται η ζωή.Το έθιμο αυτό καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη βυζαντινή αυλή από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη, με επίσημη τελετή που γινόταν το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Οι καλεσμένοι τσούγκριζαν με τον αυτοκράτορα και τη βασιλομήτορα τα αυγά και στη συνέχεια ακολουθούσε γεύμα στο πασχαλινό τραπέζι.

Το Ρώσικο Νοσοκομείο του Πειραιά

Το 1897 η Βασίλισσα Όλγα (Δούκισσα της Ρωσίας στο γένος) αγόρασε στον Πειραιά οικόπεδο μετά κτηρίου και το 1902 εγκαινίασε νοσοκομείο που έφερε την ονομασία Ρώσικο Νοσοκομείο Πειραιά. Το νοσοκομείο αυτό έγινε κατόπιν μεγάλης επιθυμίας των Αξιωματικών και ναυτών του Ρώσικου στόλου της Μεσογείου. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, όχι μόνο φάνηκε χρήσιμο προς τους Ρώσους αλλά και προς τον κόσμο του Πειραιά, αφού οι υπηρεσίες του ήταν δωρεάν και προς αυτούς. Το 1912 και το 1913 διετέθη μάλιστα ολόκληρο για την νοσηλεία αξιωματικών και οπλιτών του ελληνικού στρατού. Σε αυτό το χρονικό διάστημα το νοσοκομείο παρείχε ιατρική κάλυψη και περίθαλψη σε 29.646 ασθενείς, μέλη οικογενειών των επιστρατευμένων ανδρών. Το 1903 ιδρύθηκε εντός του νοσοκομείου και ναός ο οποίος ήταν και ο μοναδικός ρώσικος ναός. Εντός του νοσοκομείου μάλιστα κατασκευάστηκαν διαμερίσματα για τη διαμονή του ψάλτη και του ιερέα για κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των Ρώσων ναυτικών. Τα πρόσωπα αυτά έζησαν επί 22 χρόνια στα διαμερίσματα αυτά και στις αρχές του 1926, το Υπουργείο Ναυτικών κατέλαβε τα διαμερίσματα αυτά και ανάγκασε σε απομάκρυνση τους 48 ρώσους εργαζόμενους.

Μερικά στοιχεία για να καταλάβουμε τη συμβολή του νοσοκομείου αυτού, στην υγειονομική κάλυψη του Πειραιά είναι και τα παρακάτω:

Κατά το διάστημα 1902-1923 νοσηλεύτηκαν 5.399 ασθενείς

Κατά το διάστημα 1904-1925 παρασχέθηκε ιατρική βοήθεια σε 924.091 ασθενείς.

Την 9 Νοεμβρίου του 1925 εκδόθηκε διάταγμα για την μετατροπή του σε νοσοκομείο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού με ημερομηνία αναδρομική (προγενέστερη δηλαδή του διατάγματος) ορίζοντας την 25^η Μαρτίου του 1924 ως ημερομηνία στην οποία το πολεμικό ναυτικό είναι αρμόδιο για την λειτουργία του.

Το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.

Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των αθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα - θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του.

Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο.

Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό. Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία εννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος ΑνδρέαςΠαπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου.

Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί καλόβλεπαν μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός μετριοπαθούς Κέντρου. «Η Χούντα των Στρατηγών» έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι μικροί αξιωματικοί, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, σε σχέση με το 24,43% του 1958.

Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε». Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου.

Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας.

Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους. Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό.

21 Απριλίου 1967: Τα τανκς της χούντας στους δρόμους της Αθήνας

Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα). Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς εξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).

Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣαντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα.

Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.

Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων. Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967.

Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»

H ορκομωσια της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Κόλλια

Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες», ενώ η«Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».

Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό - μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.

Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Διονύσιος Παπαγιαννόπουλος

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (12 Ιουλίου 1912 - 13 Απριλίου 1984) ήταν Έλληνας ηθοποιός.

Γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Σπούδασε στην Αθήνα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Την πρώτη του εμφάνιση στην σκηνή την έκανε στον ρόλο του ιππότη στον Βασιλιά Ληρ.
Στο Εθνικό Θέατρο παρέμεινε μέχρι το 1941.

Συνολικά για 46 χρόνια, ερμήνευσε και έπαιξε στους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής του.
Πρώτη του ταινία ήταν, το 1947, τα «Παιδιά της Αθήνας». Συνολικά έπαιξε σε 136 ταινίες, ανάμεσά τους «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Η βίλα των οργίων», «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται», «Φουσκοθαλασσιές», «Ο Κύριος Πτέραρχος» κ.τ.λ. 
Τελευταία ταινία του ήταν το «Ταξίδι στα Κύθηρα».

Ο εγγονός του, Τάκης Βλαστός, ακολούθησε τα βήματά του και έγινε και αυτός ηθοποιός.

Έπαιξε και στην τηλεόραση όπου ο ρόλος του Μπάρμπα-Γιώργου στο «Λούνα-Παρκ» τον καθιέρωσε στην λαϊκή ψυχή.

Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μόνος, καθότι άγαμος και πέθανε στις 13 Απριλίου 1984.

Προς τιμή του, ο Δήμος Διακοφτού τοποθέτησε τη προτομή του στη παραλία του δήμου.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος έκανε πολλές αγαθοεργίες, κυρίως στην περιοχή όπου γεννήθηκε, χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό.

Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο των Ελλήνων κριτικών για την ταινία Το κανόνι και το αηδόνι.

Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου

Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου

Το CSC είναι μία διεθνής Μ.Κ.Ο με έδρα της το Λονδίνο.

Σκοπός της ημέρας είναι η υπογράμμιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά του δρόμου, τόσο στις αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου, όσο και στις αναπτυγμένες. Πρόκειται για τα παιδιά εκείνα,που είτε περιφέρονται στους δρόμους καταφεύγοντας στην επαιτεία ως μέσο επιβίωσης, χωρίς γονική υποστήριξη, αλλά και εκείνοι που είναι «θύματα» οικογενειακής εκμετάλλευσης, μιας και οι ίδιοι τους οι γονείς τα εξαναγκάζουν στην επαιτεία.

Ακόμη, άλλος ένας στόχος της σημερινής ημέρας είναι η υπενθύμιση στους κρατούντες ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί νομική δέσμευση για τις χώρες που την έχουν υπογράψει.

Στην Ελλάδα, μέλη της CSC είναι οι Μ.Κ.Ο Πράξις και Άρσις.

Η σημερινή ημέρα θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει εφαλτήριο για κάθε κράτος, που θέλει να μην αποκαλείται μονάχα για τους «τύπους», αλλά να είναι και στην πράξη, κράτος κοινωνικής μέριμνας, να λάβει αποτελεσματικά μέτρα ώστε αυτά τα παιδιά να ενταχθούν σε ένα υγιές περιβάλλον, όπου η στέγη, η τροφή, η ένδυση και η παιδεία θα τους παρέχονται ως κάτι το αυτονόητο και δεδομένο.

bazaar & συλλογή τροφίμων

bazaar & συλλογή τροφίμων 17 Απριλίου 2016

Η ΔΡΑΣΗ  *ΣΩΜΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ*

Σας καλεί να δοκιμάσετε εδέσματα , γλυκίσματα 
αλλά και να διαλέξετε λαμπάδες και πασχαλινά δωράκια .
Εορταστικές εκδηλώσεις, θέατρο Σκιών στις 6μμ 

Αλλά και ζωντανή μουσική στις 8,00 το βράδυ