Πανευρωπαικό Κύπελλο - οι χρυσοί εφηβοι μας

Μπραβο στα παλληκάρια μας

Παπαθεοδώρου: «Άλλη γεύση το χρυσό»

Ο τεχνικός της εθνικής ομάδας μπάσκετ εφήβων, Ηλίας Παπαθεοδώρου χαμογελαστός, κουρασμένος, ευτυχισμένος έβγαζε φωτογραφίες, υπέγραφε αυτόγραφα, μια ελληνική σημαία έμοιαζε να είναι συνέχεια στα χέρια του.

«Το χρυσό έχει μια άλλη γεύση. Για μας αυτή η προσπάθεια που άρχισε από το χειμώνα είχε σήμερα το καλύτερο τέλος. Είμαστε συγκινημένοι με αυτό που έχουμε πετύχει. Θεωρώ πως έχουμε κάνει έναν μεγάλο άθλο. Τα παιδιά ξεπέρασαν τις προσδοκίες όλων. Είχαμε άγχος, προσμονή να σηκώσουμε το Κύπελλο, βιαζόμασταν. Στο ημίχρονο είπα στα παιδιά να ηρεμήσουν και να διασκεδάσουν. Αυτό κάναμε και φτάσαμε στη νίκη», τόνισε.

Ο συνεργάτης του, Γιώργος Λημνιάτης, είπε: «Είναι ένα φανταστικό συναίσθημα. Γίναμε κι εμείς παιδιά μαζί με τα παιδιά. Παρότι φτάσαμε στο χείλος του αποκλεισμού, γίναμε πιο σκληροί και σοβαροί μέσα στο παιχνίδι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, ακόμη και στα παιδιά που δεν ήταν εδώ, αλλά και στους προπονητές τους που τους ετοίμασαν να φτάσουν ως εδώ».

Γιάννης Παπαιωάνου

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο.

Το 1928 ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του τού έκανε δώρο ένα μαντολίνο για να σταματήσει να παίζει. Η ζωή του άλλαξε, όταν μια μέρα άκουσε σε μια ταβέρνα Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μπουζούκι. Το ερωτεύτηκε και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Στο πάλκο πρωτανέβηκε το 1933. Στη σαραντάχρονη πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιόδευσε σε Ελλάδα και Αμερική, και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών, μουσικών και τραγουδιστών. Η Φαλιριώτισσα, Βαδίζω και παραμιλώ, Καπετάν Αντρέα Ζέππο, Πριν το χάραμα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, είναι μερικά μόνο από τα διαχρονικά τραγούδια του που άφησε ως κληρονομιά.

Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε Το τραγούδι του Γιάννη που τραγουδά η Πόλη Πάνου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/138#ixzz3hjBHahNV